Ten budynek oczywiście pierwotnie należał do klasztora dominikańskiego. W 16. wieku dostał się do własności prywatnej i od tego czasu żyli w nim znakomici mieszczaninowie. Najwięcej znajomym właścicielem był w okresie czarodziejskich procesów Jindřich Pešek. Pešek zdziedził po ojcu tajemnicę produkcji typu półaksamitu. Dzięki tej tajemnicy uzyskał duże bogactwo. Na rodzinę Peška skierował się znany inkwizytor Boblig. Boblig oskarżył małżonkę Peški z czarodziejstwa. Ta dzielna żona wytrzymała wszystkie stopnie męczenia. Później poddała się nacisku psychicznemu, dlatego iż miała w domu cztery dzieci. Po jej śmierci był aresztowany jej małżonek Jindřich Pešek. Po jedenastu latach umarł we więzieniu nawet bez zeznania do czarodziejstwa.

Ostatnim właścicielem domu, według którego był dom nazywany, był handlowiec Alois Geschader. Od 1901 r. jest dom majątkiem miasta. Dom służył do 1959 r. jako muzeum a później jako archiw powiatu. Po obszernej rekonstrukcji został dom otwarty jako Europejski dom spotkania.