Pierwsze wzmianki o źródłach wody mineralnej w Niemieckim Jeseniku pojawiają się około 1830 roku. W Krátké čtvrti /Dzielnica Krótka/, będącej jedną z czterech dzielnic gminy, a były w niej zaledwie cztery chłopskie gospodarstwa, wypływały kwaśne wody mineralne na powierzchnię tworząc studzienki, które ludzie według potrzeb umacniali kamieniami. Około 1880 roku były już ujęte do studni wyposażonych krążynami. W tym okresie były używane do powszechnego użytku - przywykli do nich ludzie i zwierzęta. W 1896 roku udało się przemysłowcowi Arturowi Krizickiemu wykupić od chłopów kawałek ziemi z źródłem wody mineralnej. Nazwał go "Lipový” /Lipowy/, gdyż studzienka, do której źródło ujął, znajdowała się aż do 1946 roku pod lipą. Uderzył do niej jednak piorun u musiano ją wyciąć. To do Pana Krizickiego bezsprzecznie należy pierwszeństwo w doprawianiu smakami wód mineralnych na terenach Republiki Czeskiej - produkował lemoniady, które doprawiał cytrynami i cukrem. Prędko jednak zbankrutował, gdyż jego współpracownicy kradli cytryny i cukier w takich rozmiarach, że upadku nie można było uniknąć ...

W postępowaniu upadłościowym wykupił poprzedni właściciel, rolnik Josef Trompiš działkę wraz ze źródłem z powrotem i w 1898 roku sprzedał ją Adamowi Kobierskiemu. To jego zasługa, że w 1900 r. po raz pierwszy została przeprowadzona szczegółowa analiza wody mineralnej, a jej wyniki... "...woda lecznicza pierwszej klasy, można ją zastosować do leczenia serca, nerek, dróg moczowych i żołądka ...”. W 1905 roku działkę wykupił Vinzenz Stefan z Morawskiej Ostrawy, który nie tylko dobrze rozumiał znaczenie i wartość wody mineralnej, lecz był też zdolnym przemysłowcem i handlowcem. Konsumpcja Jesenickiej kyselki, która znalazła swą zasłużoną popularność również w kręgach medycznych, stale rosła a jej dystrybucja wkrótce rozszerzyła się także poza granice monarchii. Z powodu braku wiadomości co do pierwotnego stanu doszło stopniowo do tak rozległego i poważnego zdewastowania źródeł, że ich eksploatacja stała się praktycznie nie możliwa. Ostatnią kompetentną, a równocześnie rozpaczliwą próbę odnowy źródeł w latach 1946-1948 przeprowadził narodowy zarządca mienia państwowego Oswald Pastrňák, który po upływie dwu lat został z zarządzania odwołany. Na bramę zakładu po prostu została zawieszona kłódka, jednak nie zabroniło to w jego zrabowaniu i spowodowaniu niezmiernych szkód nie tylko na źródłach, ale również na urządzeniach technologicznych i budynkach. Odnowę Jeseníckiej kyselki rozpoczęto od odsprzedania działek i budynków nowemu właścicielowi w 1994 roku. Od 1996 roku są jesenickie wody mineralne produkowane w spółce Jesenická kyselka s.r.o. /spółka z ograniczoną odpowiedzialnością/ i są znowu na rynku handlowym.

DALSZE INFORMACJE: http://www.jeseniknadodrou.cz