Pochodzi w murach prawdopodobnie z XIV wieku.
Chodzi o orientowaną, późnogotycką budowlę trójnawową
z odsadzonym, poligonalnie zamkniętym prezbiterium,
które powstało ok. roku 1400 (podobnie też szczyt południowej nawy),
z przedbudowaną, pryzmatyczną wieżą przed zachodnią fasadą
i z bocznymi kaplicami z XVII stulecia na planie trójlistka.
Znacznie rozczłonkowana bryła kościoła jest uzupełniona kolejnymi,
mniejszymi przybudówkami ? zakrystia, kaplica św. Urbana,
ogrody Getsemańskie i in.
Wieża kościoła jest zadaszona cebulową kopułą z otwartą
latarnią, dwuspadowy dach prezbiterium podpiera wieżyczkę sanktuarną.
Kaplice boczne są okryte przyłbicami i prześwietlone
poligonalnymi latarniami.
Na 4. piętrze na południowej, zachodniej i północnej stronie wieży
jest umieszczona okrągła tracza zegarowa zegara z XVIII wieku.
Pod koniec XVI stulecia powstała renesansowa nadbudowa
ostatnich dwu pięter wieży.
Fasady obiektu są gładkie, dzielone tylko cokołem i gzymsem koronnym.
Wnętrze kościoła jest uzupełnione szeregiem wartościowych detali architektonicznych
i dodatków (renesansowe portale w prezbiterium, tralkowe
przedpiersie oratoriów, renesansowa krata przed kaplicą św. Urbana, figuralny;br />nagrobek, kamienne herby biskupa ołomunieckiego Stanisława
Pavlovskiego i arcybiskupa praskiego Martina Medka.
Także rokokowe umeblowanie posiada niezwykłą wartość (ławki, ołtarze,
ambona, ławki chórowe...)
W budowie tego kościoła brali udział włoscy budowniczowie i artyści,
którzy w tym okresie (2. poł. XVI wieku) osiedli w Příborze lub jego
bliskiej okolicy.
Do częściowych przeróbek kościoła dosuło w połowie XIX stulecia (1852 - 1854).

DALSZE INFORMACJE: http://www.pribor-mesto.cz